Zimska sezona i skrivene ljepote Crne Gore

Tek što su se primirile ljetnje gužve na primorju, prvi snjegovi po planinskim vrhovima sjevera označili su i zvanično početak zimske turističke sezone.

Montenegro.com se kao i uvjek do sada potrudio da vam pribavi što je moguće veći broj fotografija i sugestija za ljubitelje ekstremnih sportova, skijanja ili planinarenja. Naši putopisi su namjenjeni i onima koji jednostavno žele virtuelnu šetnju crnogorskim planinama, kanjonima, jezerima, prašumama i drugim mnogobrojnim atrakcijama, skrivenim u netaknutoj prirodi i još uvjek skoro potpuno neiskorištenim u turističke svrhe.

Kanjon Mrtvice

 

Ledena pećina

Komovi

Crna Gora je zemlja prelijepe obale, jedinstevnih plaža, ostrva, kulturnog bogatstva i najvećeg jezera u ovom dijelu Evrope. Ona je prebogata lovištima, pticama i svim mogućim ribljim vrstama, ali suštinsko bogatstvo njenog turističkog proizvoda je ogroman diverzitet prirodnih ljepota i različitosti na jako malom prostoru. Upravo to je onaj osnovni kvalitet koji turistički proizvod Crne Gore čini jedinstevenim na Mediteranu.

 

Manito i Kapetanovo Jezero

Veoma je malo mjesta na svijetu uopšte gdje u nekim periodima godine mozete rano ujutro da odete na skijanje ili snowboard, a samo sat vremena kasnije da uživate na nekoj od prelijepih pješčanih plaža, uz naravno neki dobar koktel i vrhunski pogled.

Lipovo, Balji zub

Najveći broj turista koji posjete Crnu Goru tokom ljetnjih mjeseci, u samom špicu sezone, i kad sve vrvi od ljetnjih ugođaja, i ne sanja da ustvari najidealniji period za posjetu može biti tokom predsezone, period koji zahvata kraj mjeseca Aprila, Maj i Jun.

Zminje jezero

To su mjeseci za koje možemo reći da su pravi spoj klime i prednosti jedne male zemlje prebogate najrazličitijim iznenađenjima prirode. Čak i kada još uvjek nije otopljen sav snjeg po planinama, uveliko započinje sezona kupanja i morskih čarolija!

Bablji zub Sinjavina Danas, za početak upoznavanja sa planinskim atrakcijama, ćemo napraviti malu šetnju kroz ono što slobodno možemo nazvati skrivenom ljepotom "crnih brda". Na fotografijama se zahvaljujemo našim prijateljima, članovima Planinarskog društva “Komovi” iz Podgorice i njihovom vrsnom fotografu Igoru Stojoviću.

Rivačko Jezero

Oni koji prvi put budu gledali ove fotografije i koji još uvjek ne poznaju sve prirodne ljepote naše zemlje na trenutak mogu pomisliti da su one napravljene na različitim mjestima širom svijeta. Sva ova ljepota, sve te raznolikosti su baš tu na jednom malom prostoru u našoj i vašoj Crnoj Gori. Tara

Skadarsko Jezero

Žabojsko jezero

Skakavac

Kučke Planine

Put do Kapetanovog Jezera

Planinarenje po Veruši

Prokletije

Dolina Grabaje

Zimska idila na Durmitoru

Dođite nam što prije, otkrijte sve skrivene ljepote Crne Gore.

Prirodne ljepote Crne Gore

Prirodne ljepote

U srcu Evrope, u sudaru balkanskih planina i pitomog jadranskog plavetnila, kao oda ljepoti, nalazi se Crna Gora.

Sve što je priroda mogla izvajati i podariti ljudskom oku i duši, stvorila je ovdje i podarila Crnoj Gori. Ni manje zemlje, ni više ljepote! Upijajući duh prirode ljudi su ovdje svojom maštom i rukama gradili i stvarali i tako, svojim stvaralaštvom, dopunili ovaj prirodni muzej.

I sve što se slikom i riječju o Crnoj Gori kazati da, samo je skromni nagovještaj onoga što se može sopstvenim prisustvom ovdje doživjeti.

U svojoj nadahnutoj, veličanstvenoj igri, u svojoj božanskoj inspiraciji, priroda je Crnu Goru zasula biserima, kao da je htjela da pokaže svo svoje umijeće. Kojim riječima opisati fascinirajući Bokokotorski zaliv, za koji pjesnik kaze: "I čudim se suncu kako može zaći kad ljepote ove nigdje neće naći!" Kako govoriti o Svetom Stefanu, stjenovitoj alki koja spaja plavetnilo jadranskog prostranstva i kamenu dušu crnogorske obale!

Putniku zastane dah pred surovim pejzažima gorostasnog Durmitora i njegovih jezera. Poetsku dušu ponosnog Lovćena ne mogu sputati ni more ni nebo sa kojima se sudara. Mir Skadarskog jezera, usplahirenost rijeke Tare, tajanstveni spokoj nacionalnog parka Biogradska Gora, čudesna dolina Lima, surovost kanjona Morače, govore više od riječi. U spletu dinarskog krša priroda je, skriveno od oka, a dostupno ljudskom saznanju, izvajala čitav jedan podzemni svijet. Treba vidjeti igru kamenih ukrasa Lipske pećine! Ko jednom dođe uvijek će dolaziti, ili će bar u srcu čuvati i pamtiti susret sa ljepotom od koje se teško rastati.

Možda je najbolje priču o Crnoj Gori započeti opisom njenih gradova. Ili je bolje pogledati prirodne ljepote kojima je obasuta. Nekoga više zanima šta je to ljudska ruka vjekovima stvarala prateći tok istorije i različitih civilizacijskih epoha.

Ovdje se može loviti i ribariti, odmarati u predivnim hotelima, ili se prepustiti avanturama istraživanja nedirnutih šuma i kanjona, kraških pećina i morskih dubina.

U ovoj zemlji kontrasta, na malom prostoru, dodiruju se planinski vrhovi i morska prostranstva, snježne padine i sunčane plaže. Mirna gorska jezera suprotstavljaju se brzim planinskim rijekama iz kojih se putnik može vode napiti. Miris egzotične vegetacije Mediterana kao da miluje surove dinarske grebene koji su, čini se, iz mora iznikli.

U srednjevjekovnim manastirima, vrijeme je stalo prije nekoliko stoljeća, a svuda oko njih buja život i radost življenja. U Crnoj Gori ćete naći sve nacionalne menije, ali svakako probajte čuvenu crnogorsku trpezu i izuzetna domaća vina.

Uvjereni smo da ćete kroz svaku sliku i rečenicu osjetiti da ste ovdje zaista dobrodošli. Ako žurite, neka Vas prati šum našeg mora i zvuk naše pjesme.
 

Crno jezero

Iz Vikipedije, slobodne enciklopedije

Crno jezero
Površina	0,515 km²
Najveća dubina	49,1 m
Nadmorska visina	1422 m
Najveća širina	0.810 km
Najveća dužina	0.615(1.155 oba) km
Vrsta jezera	prirodno
Zemlje basena	Crna Gora

Crno jezero je jezero u opštini Žabljak, u severnoj Crnoj Gori. Ono je ledničko jezero, smešteno na planini Durmitor, na visini 1416 m. Nalazi se 3 km od grada Žabljaka.

Crno jezero leži u podnožju vrha Međed i ima površinu od 0.515 km². Jezero se sastoji od dva manja jezera, Velikog i Malog crnog jezera. Ova dva jezera su povezana uskim tokom i tako čine dve zasebne vodene celine.

• Veliko jezero ima površinu od 0,338 km², najveću dubinu od 24,5 m, maksimalnu dužinu od 855 m i maksimalnu širinu od 615 m.

• Malo jezero ima površinu od 0,177 km², najveću dubinu od 49,1 m, maksimalnu dužinu od 605 m i maksimalnu širinu od oko 400 m.

Najveća dužina celog Crnog jezera je 1155 m. Malo jezero zapravo ima veću zapreminu od Velikog, zbog veće dubine.

Po postanku je poligenetsko. Nastalo je u pleistocenu delovanjem lednika u ranije stvorenoj vrtači (Malo jezero) i prostranoj uvali (Veliko jezero) formirane kraškom erozijom. Vodu dobija od jakog vrela Čelina, više manjih vrela po dnu jezera i najviše od Mlinskog potoka, koji izvre ispod Zmijinjeg jezera. Ostali potoci nemaju ime, pošto se pojavljuju periodično, kada se topi sneg sa Durmitora. Nivo jezera se godišnje menja do 5 m. Za visokog vodostaja voda iz jezera otiče kao Žabljačka reka i uliva se u ponore kod Žabljaka. Pri suši nivo Malog jezera se više spusti pa jezerouzina postaje vodopad.

Utvrđene su hidrološke veze između ponora u Žabljaku i vrela u dolini Tara, te Malog jezera i vrela u dolini Komarnice.

Temperatura vode u Crnom jezeru leti je niža od temperature vazduha za 4°C , a zimi je zaleđeno približno 70 dana. Crno jezero je okruženo gustom četinarskom šumom.

Crno jezero je glavna turistička atrakcija durmitorskog kraja. Ono je najveće i najpoznatije od 18 ledničkih jezera na planini. Jezero je pristupačno, i do njega se može stići peške od centra Žabljaka. 3,5 km staze za pešačenje se prostire oko jezera, i ono je popularna destinacija za rekreaciju.

Nacionalni park Durmitor

Nacionalni park Durmitor

Durmitor je planina i nacionalni park u Crnoj Gori. Najviši vrh je Bobotov kuk visok 2 523 metara. Smatra se da ime Durmitor potječe od keltskih riječi koje znače "planina puna vode.”

Predjeli Durmitora, po ljepoti i neokrnjenosti rijetko i autentično djelo prirode, proglašeni su nacionalnim parkom 1952. godine. Smješten na sjeverozapadu Crne Gore, park obuhvaća osnovni masiv Durmitora sa kanjonima Tare, Drage i Sušice i gornji dio kanjonske doline Komarnice, zauzimajući površinu od 39 000 ha.

Osnovna odlika reljefa durmitorskog područja jest prostrana visoravan na 1 500 metara nadmorske visine, koju presjecaju duboke kanjonske doline i sa koje se uzdižu impozantni planinski vrhovi, od kojih je 48 sa preko 2000 metara nadmorske visine i među njima najviši Bobotov kuk sa 2 523 m.

Ljepoti durmitorskog masiva posebnu draž daje 18 ledničkih jezera, nazvanih gorske oči, na visinama iznad 1 500 m. Najveće i najatraktivnije jeCrno jezero. Veličanstvenosti pejzaža doprinose, pored ljepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predio koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.

Među najljepšim ukrasima parka su i bistre, silovite rijeke koje su ovom području podarile razne kanjonske doline. Posebno impresionira rijeka Tara, kako ljepotom i pokretom svojih voda, tako i dubinom i pejzažem kanjona.

Po bogastvu flore i faune, složenosti ekosustava, zastupljenosti preko 1 300 vrsta vaskularnih biljaka što predstavlja izuzetnu koncentraciju sa velikim brojem endemičnih i reliktnih vrsta, Durmitor predstavlja izuzetnu prirodnu vrijednost i trajnu inspiraciju znanstvenika i ljubitelja prirode.

Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjovjekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole i samostanske kompleksi u dolini rijeke Tare.

Sva raskoš prirodnih ljepota, ambijentalnih i kulturnih vrijednosti Durmitora i rijeke Tare, preovladala je da se nacionalni park Durmitor uvrsti u popis Svjetske kulturne i prirodne baštine, odlukom Međunarodnog odbora za Svjetsku kulturnu i prirodnu baštinu, u Parizu 1980. godine, dok je rijeka Tara i njena kanjonska dolina, UNESCO-vim programom Čovjek i biosfera 1977. godine uvrštena u svjetske ekološke rezerve biosfere.

Nacionalni park Biogradska gora

Iz projekta Википедија

Nacionalni park Biogradska gora je osnovan 1952. godine. Smešten u prostoru severo-istočne Crne Gore, između reka Tare i Lima, u središnjem delu planine Bjelasice, zahvata površinu od 5.650 hektara.

Omeđen planinskim visovima, ispresecan potocima i uvalama, ukrašen prelepim jezerima, okićen vekovnim šumama i pitomim livadama, predstavlja veličanstven dar prirode.

Njegova zaštita datira još od 1878. godine, kada je ova teritorija postala Knjažev zabran, poklon ondašnjem gospodaru Crne Gore knjazu Nikoli. Pejsaž je izuzetno pitom, sa dominantnom zelenom bojom usled prostranstava jedinstvenih šumskih ekosistema, koje smenjuju živopisni krajolici sa livadskom vegetacijom.

Glacijalni oblici reljefa kao što su vrhovi visoki i preko 2000 metara (Crna glava - 2.139 m) i glečerski valovi i cirkovi, sa više glečerskih jezera, daju predelu neponovljivu lepotu.

Najznačajnija prirodna vrednost ovog nacionalnog parka je prašuma Biogradska gora, koja zauzima površinu od 1600 hektara i jedna je od poslednjih triju u Evropi. Ima karakter strogo zastićenog rezervara.

U srcu prašume smestilo se prekrasno Biogradsko jezero, najveće i najpoznatije u nizu ledničkih jezera na području nacionalnog parka. U bistroj jezerskoj vodi ogleda se sva lepota drevne šume dajući joj modro-zelenu boju i čineći pejsaž takvim da ostavlja utisak duboke impresije.

Znamenitosti prašumskog rezervata, ostale prirodne vrednosti i pejzažne lepote nacionalnog parka kandiduju ovo područje za uključenje uSvetsku prirodnu baštinu i međunarodni ekološki program Čovek i biosfera.

Istorija je na ovim prostorima ostavila duboke tragove. Kulturno-istorijska nasleđa nacionalnog parka čine arheološki lokaliteti, sakralni spomenici, narodno graditeljstvo. Brojni autohtoni objekti narodne arhitekture u selima i katunima, kuće, brvnare, kule, vodenice rasuti su po obodu prašumskog rezervata planine Bjelasice.

Vrlo slikovito i atraktivno deluju katuni Pešica rupe, Vranjak, Siska, Vragodo. Leti padine ožive, katuni se ispune, a proplanci zaspu zvucima čaktara.

Nacionalni park Lovćen

Iz Vikipedije, slobodne enciklopedije

Nacionalni park Lovćen se nalazi u jugoistočnom delu Evrope, u Crnoj Gori. Nacionalni park obuhvata centralni i najviši deo lovćenskog masiva, površine 6.220 hektara. Proglašen je Nacionalnim parkom 1952. godine.

Smešten u jugozapadnom delu Crne Gore, uzdiže se sa ivica jadranskog basena, zatvarajući tako duge i vijugave bokeljske zalive, čineći zaleđe drevnom pomorskom gradu Kotoru.

Na relativno uzanom prostoru sreću se brojni i raznovrsni oblici reljefa, naglašeni u središnjem delu planine, gde se Lovćen najviše izdigao Štirovnikom i Jezerskim vrhom. Padine planine su kamenite, sa brojnim škrapama, jamama i dubokim vrtačama, dajući krajolicima specifičan izgled.

Nalazeći se na granici dve sasvim različite prirodne celine, mora i kontinenta, Lovćen trpi uticaje oba klimatska tipa. Specifičan spoj životnih uslova uslovio je razvoj raznovrsnih bioloških sistema.

Na području ovog nacionalnog parka značajnu vrednost čini kulturno-istorijsko nasleđe. Svojevrstan arhitektonski relikt, vredan pažnje, predstavljaju čuvene lovćenske serpentine. Stari put od Kotora vijuga uz Lovćen do Njeguša, živopisnog planinskog sela, u kojem se nalaze rodne kuće Petra II Petrovića Njegoša, znamenitog crnogorskog vladike i pesnika iz XIX veka i poslednjeg vladara Crne Gore, kraljaNikole I Petrovića.

Lovćenski kraj obiluje brojnim elementima narodnog graditeljstva. Autentične su stare kuće i seoska guvna, kao i kolibe u katunima - letnjim stočarskim naseobinama. Sa vidikovca, u neposrednoj blizini, pruža se nezaboravan pogled na Bokokotorski zaliv i Katunsku nahiju koju je čuveni Bernard Šo, kada je ugledao, nazvao Kameno more.

Kontroverze oko Mauzoleja

Kontroverze oko Mauzoleja

Najmonumentalniji spomenik nacionalnog parka Lovćen je Njegošev mauzolej, podignut na Jezerskom vrhu, mestu koje je ovaj istaknuti pesnik i mislilac još za života izabrao za večni počinak.

Njegoš je još za života sagradio na Jezerskom vrhu kapelicu u kojoj je docnije i sahranjen. Po austrijskoj okupaciji Crne Gore u vreme Prvog svetskog rata, ova je crkva srušena (i Njegoševo telo preneto u Cetinjski Manastir) da bi ponovo bila obnovljena u vreme Kralja Aleksandra, dvadesetih godina prošlog veka. 1970. godine tadašnja komunistička vlast u Crnoj Gori je počela pripreme za njeno rušenje i izgradnju mauzoleja koji je u stilu Bečke secesije zamislio vajar Ivan Meštrović. Meštrović, mada svetski poznat, nikada nije bio na Lovćenu.

Jugoslovenska javnost se uzbunila i masovno protestovala protiv kršenja Njegoševe poslednje volje i rušenja skromne zadužbine u korist monumentalne građevine kakvu Njegoš nikada ne bi želeo.

Crnogorsko blago

Crna Gora izlazi na najlepši deo mediteranske obale na kojoj se smenjuju duge, peščane plaže i kamenite, skrivene uvale sa kristalno prozirnom vodom. Zeleni četinari, hiljadugodišnje masline i mirisno mediteransko rastinje se spušta do plaža gde ih zapljuskuju obesniji talasi. Moderna hotelska naselja su skladno ukomponovana među stare mediteranske gradove. Visoke planine se strmo izdižu sa morske obale a ponegde se direktno obrušavaju u modroplave dubine. Brze planinske reke su u ove gromade usekle duboke, neviđeno lepe kanjone. Snegovi u primorju retko padaju a na vrhovima Durmitora se retko tope. Veselom maršu mažoretkinja, u kratkim suknjicama, su snegom pokriveni vrhovi Orijena i Lovćena uobičajena pozadina.
Lepota Crne Gore je sveprisutna i vidljiva na svakom koraku, sa vrha Lovćena i magistrale koja vijuga visoko po planini. Železnička pruga premošćuje velikim mostom Malu reku a potom se penje do najviših crnogorskih visova. Tako raznolik pejzaž na relativno skučenom prostoru je teško otkriti na bilo kom delu Planete. Značajni delovi Crne Gore se nalaze na listi zaštićenih dobara UNESCO. Kanjon reke Tare je drugi u svetu po dubini litica koje je reka usekla u planinu. Međutim, dok kanjonom reke Kolorado protiče blatnjavo žuta voda, voda iz Tare se može piti u bilo kom delu kanjona. Relativno mala po prostranstvu, Crna Gora ima čak četri nacionalna parka. Pri tome ni jedan deo prelepe obale se ne diči tim obeležjem, pa čak ni najlepši evropski fjord, Boka Kotorska. Postoji plan da masiv Prokletija postane nacionalni park Albanije, Crne Gore i Srbije. Vrh Lovćena se nalazio na grbu Crne Gore. Ispod vrha je smeštena crnogorska prestonica Cetinje a u podnožju planine prostire se Boka kotorska, najlepši i najdublji zaliv Jadranskog mora. Crna Gora ima četiri nacionalna parka, Durmitor, planinu koja kao nebeska soha drži nebo nad vaskolikom Crnom Gorom, Biogradsko jezero, nadomak najveće evropske prašume, Skadarsko jezero, najveće stanište ptica močvarica u Evropi i planinu Lovćen, koja se kao Olimp naginje nad Bokom. Jezerski vrh i Štirovnik ogledaju se u modroj vodi Boke kotorske. Dubok zaliv, visoke osunčanosti i visoke planine u zaleđu Lovćena čine da oblaci , kao kugle sladoleda, lebde iznad njegovog vrha. Prosečna godišnja količina vodenog taloga iznosi neverovatnih 5.776 mm. Kao što i priliči ovako gorostasnoj planini, česti su i udari gromova, ali kad se oblaci raziđu, sa Jezerskog vrha se može sagledati dobar deo Boke a po bistrom vremenu i obala Italije. Na nižem Jezerskom vrhu se nalazi mauzolej u kome se čuvaju mošti najvećeg uma koji je ponikao sa ovih prostorima – Petra Petrovića Njegoša. Veliki pesnik i vladika želeo je da ga sahrane na nižem vrhu jer je smatrao da je viši Štirovnik zaslužio neki veći čovek od njega. Skoro 40.000 hektara najlepšeg dela Durmitora i kanjona Tare je pre pola veka proglašeno za Nacionalni park. Taj prostor je zaštitio i UNESCO. Znatno ranije je kralj Nikola Petrović prostor oko Crnog jezera proglasio za ″Kraljev zabran″. Kralj Nikola je bio i prvi zvanični planinar na Durmitoru, samo što je on strmi uspon do Savinog kuka savladao na konju. Na letećem konju Jabučilu iznad Durmitora je jezdio veliki junak vojvoda Momčilo. Njegova neverna žena Vukosava je izgleda bila jedina poznata osoba koju Durmitor nije očarao. Ko nije splavario Tarom taj nije osetio pravi dodir prirode. Šumom obrasle litice kanjona i mnogobrojni izvori upotpunjuju sliku nedirnute prirode. Nekad se splavarilo na pravom splavu, načinjenom od drvenih trupaca, što je bilo izazovnije ali i ″mokrije″. Danas se koriste veliki gumeni čamci za deset osoba a splavarenje je organizovano na delu Tare od Splavišta do Šćepan Polja.